11 Temmuz 2018 Çarşamba

Vincent,



01.01.2018

6 ay sonraki yaşımda başladın konuşmaya. Renkler yoksa konuşamıyordun. Öyle demiştin. Sen çevrendeki herkesi çizdin Vincent! Belki de hayatlarında onların var oluşlarına bu kadar değer veren başka hiçbir insan yoktu, olmayacaktı da.

Bu dünya senin kalbinden küçüktü.
Sığamadın.
O büyük yer karanlıkla doldu.
Karanlıktan korktun.
Oysaki herkese yetecek kadar renk vardı burada.
İçindeki koca, boş karanlıktan mı kaçtın sen, Vincent? Seni anlamak istiyorum. 
Ama seni çok iyi anlıyorum.




Sen hep çocuktun Vincent.
Sana bakmak isterdim.Seni büyütmek istemezdim.
Sen böyle kalırdın, ben sana boya getirirdim.
Sana boya getirmek, açlıktan ölen birini doyurmak 
kadar yüce bir iyilik olurdu. Hiç kimse bu güzelliklerin 
kıymetini senin bildiğin gibi bilemedi Vincent. Sen güneşin verdiği sarının bile hakkını her gün verdin. 

Sana bakan yüzlere ölümsüzlük verdin sen! Sen kalbini tüm cesaretinle tüm dünyaya verdin Vincent. O dünyadan tek bir insan bile kalbini sana veremedi.