01.01.2018
6 ay sonraki yaşımda başladın konuşmaya. Renkler yoksa
konuşamıyordun. Öyle demiştin. Sen çevrendeki herkesi çizdin Vincent! Belki de
hayatlarında onların var oluşlarına bu kadar değer veren başka hiçbir insan
yoktu, olmayacaktı da.
Bu dünya senin kalbinden küçüktü.
Sığamadın.
O büyük yer karanlıkla doldu.
Karanlıktan korktun.
Oysaki herkese yetecek kadar renk vardı burada.
İçindeki koca, boş karanlıktan mı kaçtın sen, Vincent? Seni
anlamak istiyorum.
Ama seni çok iyi anlıyorum.
Sana bakmak isterdim.Seni büyütmek istemezdim.
Sen böyle kalırdın, ben sana boya getirirdim.
Sana boya getirmek, açlıktan ölen birini doyurmak
kadar yüce
bir iyilik olurdu. Hiç kimse bu güzelliklerin
kıymetini senin bildiğin gibi
bilemedi Vincent. Sen güneşin verdiği sarının bile hakkını her gün verdin.
Sana
bakan yüzlere ölümsüzlük verdin sen! Sen kalbini tüm cesaretinle tüm dünyaya
verdin Vincent. O dünyadan tek bir insan bile kalbini sana veremedi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder